تعریف اردو
«اردو» مسافرتی است دسته جمعی با هدفی معیّن و مشخص همچون: کسب دانایی، توانایی، سازگاری اجتماعی و تفریح.
اردو، یعنی سازگاری فعالانه در یک زندگی دسته جمعی و اردوگاه به مکانی گفته می شود که، جمعی از افراد برای مدت محدود مطابق شرایط زمان و مکان، در آن به سر می برند.
«اردو» واژه ای است عربی و به معنای «لشگرگاه» به کار می رود. فرهنگ عمید واژه «اردو» را چنین معنا کرده است: «اردو» محل تجمع افراد برای تمرین و تفریح است، همچنین به محلی که ورزشکاران یا پیشاهنگان گرد هم آیند نیز اطلاق می شود.
در اصطلاح: «اردو» فعالیتی سازمان یافته، نظام مند و هدفمند است که به صورت گروهی با برنامه های معین، تحت نظارت و هدف مربی در محیطی خارج از محدودۀ فعالیت های روزمره برگزاری می گردد. گرایش غالب اردو آموزشی و پرورشی است. البته در فضایی کاملاً متنوع، مساعد، بانشاط و با هدف تربیت و سازندگی.
هداف اردو
کسب تجربه و افزایش مهارت های زندگی اجتماعی
افزایش روحیه تعاون و مشارکت جویی
گسترش خلاقیت های علمی، هنری، ورزشی و کشف استعداد های نهفته
آشنایی با معارف و مفاهیم اخلاقی و آداب اسلامی
آشنایی با فعالیت های گروهی و تقویت روحیه ی نظم پذیری اجتماعی و همزیستی اسلامی
آمادگی افراد برای مقاومت در برابر مشکلات و تنگناها
ایجاد فرصت برای قبول مسئولیت و شخصیت پذیری
پرداختن به تفریحات سالم برای تخلیه ی فشارها و هیجان های روحی و درونی
تقویت بنیه ی اخلاقی، اعتقادی، ایمان، اراده و خود باوری درونی سازی، احترام به قوانین و رعایت مقررات
ایجاد حس رقابت توام با رفاقت
غنی سازی اوقات فراغت بر پایه ی ارزشهای اخلاقی و دینی
آشنایی با تاریخ و تمدن کهن اسلامی، ایرانی و شخصیتهای برجسته ی دینی، علمی، فرهنگی و سیاسی.
تحقیق درمورد برق گیر و نقش ان در جلوگیری از آسیب به ساختمان
لطفا صبر کنید ...